Zabawki dla Twojego dziecka: Zabawki edukacyjne z drewna
a rynku zabawek możemy zauważyć coraz liczniej występujące edukacyjne zabawki z drewna. Mają one niewątpliwie wiele zalet, które są doceniane przez rodziców. Przede wszystkim wykonane są z ekologicznych materiałów, bezpiecznych dla zdrowia dziecka. Zabawki edukacyjne zachwycają swoim bogatym wzornictwem, dzięki któremu znajdziemy coś dla dziecka w każdym wieku. Szczególnie rozchwytywane są wszelkiego rodzaju układanki, które wymagają dopasowywania kształtów i kolorów. Rozwijają one dziecko zarówno psychicznie, jak i manualnie. Powodzeniem cieszą się także różnego rodzaju puzzle, które pobudzają wyobraźnię i kreatywność.
Pomysł na prezent ? zabawki edukacyjne
Często jako rodzice stajemy przed koniecznością zakupu zabawek dla naszych dzieci. Przede wszystkim mają one być ładne, kolorowe i zachęcać do zabawy. Czemu jednak jednocześnie nie miałyby uczyć i rozwijać nasze pociechy? Jeśli odczuwasz taką potrzebę, na przeciwko Twoim oczekiwaniom wychodzą edukacyjne zabawki dla dzieci wykonane z drewna. Pokryte bezpiecznymi, ekologicznymi farbami i lakierami są o wiele zdrowsze niż zabawki gumowe czy plastikowe. Dodatkowo walory edukacyjne łączą zabawę z nauką, dzięki czemu u dziecka zostaje pobudzona kreatywność i innowacyjność. Z pewnością jest do właściwy prezent dla dzieci w każdym wieku.
Historia latawca
Historia tego jednego z najstarszych przyrządów latających cięższych od powietrza sięga kilkuset lat przed naszą erą, a jego ojczyzną są Chiny. Przypuszczalnie konstruktorem pierwszego latawca był ok. 500 r p.n.e. niejaki Lu Ban. Dawne wzmianki przypisują również skonstruowanie drewnianego latawca w kształcie ptaka innemu Chińczykowi Mo Di1. Historia zanotowała, że cesarze chińscy wykorzystywali latawce do celów wojennych. Sporządzone z listewek bambusowych i papieru ryżowego w kształcie przeraźliwych smoków, malowane na jaskrawe kolory, a następnie puszczane w stronę nieprzyjaciela siały postrach wśród wrogich wojsk. Cesarz Wu (465-549) z dynastii Liang zastosował latawce do łączności sygnalizacyjnej. Święto latawców obchodzone jest dotychczas w Chinach 9 dnia 9 miesiąca roku.
Z Chin latawiec zawędrował, za pośrednictwem kupców i marynarzy, do Korei, Japonii, na Archipelag Malajski, przez Birmę i Indie do krajów arabskich i Afryki Północnej, aż w końcu w XIV wieku trafił do Europy, a pod koniec XIX stulecia dotarł także do Ameryki i Australii. W Polsce latawce niewątpliwie musiały być znane od czasu najazdu Tatarów, kiedy to w bitwie pod Legnicą w 1241 r. stosowane były latawce o smoczych kształtach; pewne informacje przekazane zostały przez rysowników i malarzy ? były to latawce w formie dziecięcych zabawek, a te namalowane dane pochodzą z przełomu XVIII i XIX wieku.
W Tajlandii puszczanie latawców było rozrywką rodziny panującej i zajmowało to tyle czasu, że władca często nie miał kiedy zająć się sprawami państwowymi. Dlatego w roku 1358 wydano edykt zakazujący używania latawców w pałacu królewskim i w jego okolicachpotrzebne źródło. Z czasem zabawa te spopularyzowała się. Sezon puszczania latawców rozpoczyna się tu ? jak i w innych krajach Półwyspu Indochińskiego ? po zbiorach ryżu. Dawniej trwał on ok. 3 miesiące, obecnie ? ze względu na dwukrotne zbiory w ciągu roku ? jest znacznie krótszy.
Japonia natomiast jest krajem, gdzie latawiec jest najbardziej ukochaną zabawką, a zarazem i ważnym symbolem. Piątego dnia piątego miesiąca każdego roku wypuszcza się tam ogromną ilość latawców dla uczczenia męskich potomków, co ma na celu dodanie tymże potomkom waleczności, płodności i wszystkiego co najlepsze. Także w Japonii, setki lat temu, powstało Rokkaku, czyli walki olbrzymich latawców.
W Syjamie latawce pełniły funkcje podobne jak w Europie proporce czy flagi. Królowie i książęta kazali wypuszczać nad swoimi posiadłościami barwne latawce, symbolizujące dostojeństwo i władzę.
W całej Europie latawce stały się popularne w XVII stuleciu, a ich zasadniczy romboidalny kształt nie zmienił się do dziś. Niegdyś wysmarowane siarką, zmieszaną z woskiem i prochem, po podpaleniu liny uwięziowej używane były przez białych misjonarzy jako wiadomość od zagniewanego Boga i stały się skutecznym środkiem krzewienia chrześcijaństwa wśród barbarzyńcówpotrzebne źródło. W Rzeczypospolitej Obojga Narodów latawce nazywano ?szybami? (od. szybować) lub szaszorami i miały one zwykle kształt orła2.
Latawce były (i są) wykorzystywane do rozmaitych celów, a także stały się obiektem licznych eksperymentów. Oto kilka ciekawszych dat z przebogatej historii latawców:
w 1749 r. po raz pierwszy wykorzystano latawiec do celów meteorologicznych; Thomas Melville i Alexander Wilson zmierzyli temperaturę na wysokości 900 m za pomocą termometru umieszczonego właśnie na latawcu;
w 1752 r. Benjamin Franklin dokonał pomiaru ładunków elektrostatycznych, wypuszczając latawiec z umocowanym metalowym kluczem w czasie burzy, co doprowadziło do wynalezienia piorunochronu;
w 1760 r. po raz pierwszy wykorzystano latawiec do celów ratownictwa morskiego;
w roku 1835 w USA powstało stowarzyszenie naukowo-badawcze, klub latawcowy Franklin Kite Club;
w 1846 r. Rosjanin A. Popow wykorzystał linkę holowniczą latawca jako antenę radiową;
w 1883 r. meteorolog E. D. Archibald rozpoczął w Anglii badania górnych wiatrów przy użyciu latawca, dzięki czemu odkrył dziś już dobrze znane fakty: zwiększanie się prędkości wiatru wraz ze wzrostem wysokości oraz zmiany jego kierunku;
w 1887 r. ten sam Archibald po raz pierwszy użył aparatu fotograficznego umocowanego na latawcu do wykonania zdjęć z powietrza; metoda ta do dziś wykorzystywana jest m.in. w archeologii lotniczej;
w 1893 r. Anglik Lawrence Hargrave wynalazł latawiec skrzynkowy, który stosowany następnie był m.in. do badań meteorologicznych;
w 1894 r. natomiast Amerykanin McAdie ulepszył latawiec stosowany w badaniach meteorologicznych i wraz z W. Eddym, który udoskonalił konstrukcję latawców sondażowych, wyposażał małe statki powietrzne w samopiszącą aparaturę pomiarową; w tym też roku pięć latawców Eddy?ego wraz z aparaturą o masie ok. 5 kg wzniosło się na wysokość ponad 500m;
w 1901 r. odbyła się pierwsza transatlantycka transmisja radiowa z użyciem linki latawca wzniesionego na wysokości 120 m, której to transmisji twórcą był Guglielmo Marconi;
w 1903 r. Anglik Samuel F. Cody pokonał kanał La Manche w łodzi holowanej przez latawiec skrzynkowy;
w 1910 r. we Francji powstała wojskowa jednostka latawcowa przystosowana do załogowych lotów obserwacyjnych (latawiec typu Cody z zawieszonym obserwatorem);
w 1938 r. Polak M. Bohatyrew opatentował latawcowy system szkolenia skoczków spadochronowych;
w latach 1940-1945 wszystkie brytyjskie samoloty wyposażone były w sprzęt ratowniczy, w skład którego wchodził mały składany latawiec skrzynkowy do rozwijania linki antenowej aparatury radiowej;
w 1950 r. Główna Kwatera Związku Harcerstwa Polskiego zorganizowała pierwsze korespondencyjne ogólnopolskie zawody latawcowe;
w 1956 r. na Arktyce i Antarktydzie uczeni radzieccy za pomocą latawców dokonali pomiarów dolnych warstw atmosfery ziemskiej;
w 1979 r. pokonano po raz kolejny rekord wyniesionej wysokości meteorologicznych aparatów pomiarowych umieszczonych na latawcu do 10 tys. metrów!
Pierwsze latawce budowano z takich materiałów jak bambus, jedwab czy papier. Dzisiejsze latawce bardzo różnią się nawet od swoich odpowiedników sprzed 10-20 lat. Obecnie do ich produkcji używa się wysoce zaawansowanych technologicznie materiałów, a kształty czy wykroje projektuje się na komputerze. Latawce szyje się ze specjalnych tkanin poliestrowych, poliamidowych, powlekanych silikonem z delikatną siatką wewnątrz, która dodatkowo wzmacnia tkaninę. Dzięki temu są one bardzo wytrzymałe i ultralekkie. Do konstrukcji szkieletów używane są pręty i rurki z włókien szklanych lub węglowych, a także linki o szczególnie dużej wytrzymałości, takie jak m.in. dyneema, technora, aramid czy kewlar. Kapy, łączniki, zabezpieczenia, karabinki oraz wzmocnienia to także wyspecjalizowane materiały, które czynią latawiec naprawdę profesjonalnym obiektem latającym.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Latawiec